Pije Kuba do Jakuba, Jakub do Michała.
Pijesz ty, pije ja, kompanija cała.
A kto nie wypije tego we dwa kije!
Łupu cupu, łupu cupu, tego we dwa kije.
A kto nie wypije tego we dwa kije!
Łupu cupu, łupu cupu, tego we dwa kije.
Pili nasi pradziadkowie, każdy wypił czarę.
Jednak głowy nie tracili, bo pijali w miarę.
Kto nad miarę pije tego we dwa kije
Łupu cupu, łupu cupu, niech po polsku żyje.
Kto nad miarę pije tego we dwa kije
Łupu cupu, łupu cupu, niech po polsku żyje.
Pili nasi pradziadowie, nie byli pijacy.
Byli mężni, pracowici, bądźmy i my tacy.
A kto nie wypije tego we dwa kije!
Łupu cupu, łupu cupu, niech po polsku żyje.
A kto nie wypije tego we dwa kije!
Łupu cupu, łupu cupu, niech po polsku żyje.
A kto nie wypije tego we dwa kije!
Łupu cupu, łupu cupu, niech po polsku żyje.
A kto nie wypije tego we dwa kije!
Łupu cupu, łupu cupu, niech po polsku żyje.